στην παλιά μου γειτονιά

Ανηφόρησα όπως τότε
Μα χωρίς μυρωδιές

Χωρίς τη σκόνη

Ιδέα μου ήταν, στα σίγουρα, πως

Μύριζε φορμόλη

Μια κασέτα για την άστοργη πόλη

Τη μάσησε το κασετόφωνο

Σαν ακούστηκε απ’ της ήττας το μπιστόλι

Υπόκωφη στην αρχή, μετά κυνική μπαλωτέ

Οι φλυαρίες κατηφόριζαν

Ανοηταίνουσες, ασθμαίνουσες,

Χαίνουσες σαν πληγές

Έκρυθμες σιγές

Σέι γες ορ νοτ ορ πες ναι ή όχι

Ή κλωθογύρνα στην ομήγυρη

Των περιπτωσιολόγων

Κωλολέξεις, ναι, τετριμμένες,  

Για του χτες τη σιχαμάρα, εντέλει

Σαν το φίδι γλιστράει, σαν το χέλι

Η ανάρτηση θαρρείς πως το θέλει

Πουτεσπέλονγιου, ανοικείων τα βέλη