Τα τελευταία χρόνια μάθαμε να εισπράττουμε τα πάντα. Αυτό που λες, το εισέπραξα σαν απειλή ή σαν κομπλιμάν ή σαν κάτι τέλος πάντων. Παρατηρώ ότι δεν χρησιμοποιείται, αντίστοιχα, το ρήμα καταβάλλω. Το θέμα, δηλαδή, είναι πώς εισπράττουμε κάποια λόγια, μια χειρονομία κλπ. Όχι πώς μας τα κατέβαλε κάποιος. Ίσως γιατί οι διάφορες σχεσιακές ανταλλαγές δεν είναι ξεκάθαρες, δεδομένης και της φροϊδογενούς ερμηνευτικής τού σημαινόμενου. Πάντως, τις διαπροσωπικές συσχετίσεις μας τις αντιλαμβανόμαστε, να μη πω τις αισθα-νόμαστε, σαν ανταλλαγές.
Δεν μπορώ να φανταστώ να τελειώνει αυτή η κατοχή. Η σκέψις εάλω. Γι’ αυτό, ας επιτρέψουμε την καθολική εισβολή των οικονομικών όρων στον καθημερινό μας λόγο, ας υπερβάλλουμε, ας κάνουμε το αίσχος αισχρότερο. Ας μιλήσουμε για ανταλλακτήρια συναισθημάτων, για κάθετη πτώση του δείκτη της στοργής, για εκτίναξη του σπρέντ της ευχαρίστησης.
Τώρα που το σκέφτομαι, από μικρός θυμάμαι τη λέξη καρπαζο-εισπράχτορας. Την είχα χάσει, αλλά επιστρέφει.
11/5/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου