Χαϊκουβέντες

 (συμβαίνουν και στις καλύτερες πλατείες)

Με πλησιάζει

με μάτια γουρλωμένα!

Και με τρομάζει!

Ωχ, μου φωνάζει:

Τώρα ρε κλαμπαρχίδα,

θα σε σκοτώσω!

Κοιτώ με φόβο.

Μα, δεν τον ξέρω τούτον

το μπαγαπόντη.

Έχει ιδρώσει.

Τι λες ρε πούστη, βρίζει,

κι ας μη μιλάω.

Μα, τι συμβαίνει;

Τώρα με προσπερνάει

και συνεχίζει.

Ποιον απειλούσε;

Είναι λωλός; Ή κάτι

άλλο συμβαίνει;

Μα δεν τον βλέπεις;

Φοράει χαντσφρί, μιλάει

στο κινητό του!

Μην τον φοβάσαι,

μου λέει ξεκαρδισμένη

η μυημένη.

Θα καταρρεύσω!

Τα πόδια μου κομμένα,

παλμοί διακόσιοι.

Πώς γίναμ’ έτσι!

Χαντσφρίδες και ψυχάλες

δεν ξεχωρίζουν.