Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Συμβάν Πλατειών



- Ώστε συμβαίνει. Τι ακριβώς;
- Κάτι συμβαίνει. Συμβεβηκός.
- Συμβάν ορέον; - Επακριβώς.
- Ίσως μοιραίον; Μνήμης σηκός;

- Μπα, δε νομίζω. Βλέπω σημαία.
- Να ’ναι του έθνους αναβαθμός;
- Ίσως το στόρι θέλει άλλη μαία,
   άλλης ελπίδας είναι σταθμός.

- Ελπίδα; Βλέπω, σπουδαίες λέξεις.
  Έχεις και άλλες σημαντικές;
- Δημοκρατία. Θέλεις να παίξεις;
- Με λέξεις ανατριχιαστικές;

- Ανατριχιάζεις; Δεν το πιστεύω.
  Μ’ αυτή τη λέξη την πιο παλιά;
- Αν έχει αλήθεια, την ψαχουλεύω.
  Την αλητεύω σα σκανδαλιά.

- Μα, τι είσαι. Ξέρεις; Μικροαστούλης!
  Ο στερημέ καταναλωτής!
- Είδος ανώτερο είμαι. Δούλης
  το γέννημα είμαι επί της γης.

  Είς homo sapiens, όπως όλοι.  
  Κι οι τροϊκανοί και οι Γερμανοί.
  Παραλλαγές μόν’ ονειροπόλοι,
  λεν πως σκαρφίζονται, γης ουρανοί.
   
- Κι αν ήταν άλλα όντα ανώτερα
  σ’ αυτή τη γη, να μας τυραννούν
  και σε πειράματα, περί τα ενδότερα,
  να μας ντροπιάζουν, να μας χαλούν;

- Κάτι σαν τώρα. Και σαν το κάποτε
  και τα τοτέμ μας και τα ταμπού.
  Στης ιστορίας το οπωσδήποτε
  μέλλοντος, πρόγνωση προσκρούει, θαμπού.

- Στους ειδικούς, τότε, ας μη πιστέψουμε,
  δεν είναι ώρα για ταρζανιές.
- Τους Ροβεσπιέρους πά να μουσκέψουμε
  με νεροπίστολα. Κι απέ, κλανιές. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου