ήταν μια παράξενη ιδέα
που κοιμόταν σε μυαλά σπουδαία
κάποιος σκαρφίστηκε να την ξεθάψει
και με μια σπίθα μοναχά ν’ ανάψει
φωτιά που θα εξαπλώνονταν ραγδαία
με την ιδέα του βρήκε παρέα
μυαλά με δίψα για ζωή ακραία
ύστερα πήγε προς στιγμή να κλάψει
γιατί η φωτιά ακούσια είχε κάψει
των ιδεών του τη γιαγιά, τη γραία
κάθε ιδέα ποτισμένη με οργή
πάντα στο τέλος κάποιος την ιερουργεί
η οργή της γίνεται καπνός σε θυμιατά
το μέλλον στρώνεται με εξαίσια σκατά
κι ένας εσμός την κατακρεουργεί
Μ.Χατζιδάκι, τα παιδιά κάτω στον κάμπο (Sweet Movie)
συνωνυμίες, όπως της "σπίθας", με πρ-κ-πρ, είναι απολύτως συμπτωματικές.
ΑπάντησηΔιαγραφή