όλη η ελλάδα ατέλειωτη πλατεία

 να ξαναρχίζω να ξανανησυχώ;

όπου κοιτάζω να κοιτάζεις
όλη η ελλάδα ατέλειωτη πλατεία
πλατεία, πλατεία, πλατεία του ιούνη
ανύπαρκτοι ’ναι οι σπιούνοι

ο λαός, έχει τώρα αγανακτήσει
μουντζώνει, μουντζώνει με τα δέκα

στο ίδιο τσουβάλι ο τζέφρι κι η αλέκα

σημαίες σε μασκαράτα γκρέκα

κυράδες, φιλάνθρωποι παπάδες
μπλόγκερς τζιπάτοι, χρεωμένοι φεϊσμπουκάδες
η ευανθούλα κλαίει πριν να κοιμηθεί
που πια στο σόπιν θεραπεία δε θα βρει

στα γήπεδα η ελλάδα αναστενάζει
στα σόσιαλ μίντια τούς φίλους τούς ξεκάνει στη στιγμή

στέκει στο περίπτερο αγοράζει
φυλλάδες με βιβλία και ντιβιντί

όχι, όχι αυτό δεν είναι ρέκβιεμ
είναι η τρύπια στέγη της ελλάδας
είναι ο ψίλος που έχασε ένας μάγκας
κι ο ρεπόρτερ που καραδοκεί

Η παράγκα, του Σαββόπουλου