ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ όλα τα θαύματα αναδεύει : τα κρόσσια του ήλιου, τα καρφιά απ' το φως· τα ξίφη, που τρυπούν τα νέα σου τραύματα, το αγκάθι, που είναι ο πρώτος σου εαυτός. Το καλοκαίρι όλα τα εγκαύματα γυμνώνει· σχίζει το δέρμα ώς τα μέσα ερέβη, το αίμα λύνει, σκοτεινή ηρωίνη, πάνω στης ίριδας λικνίζεται την κλίνη, αντεστραμμένο κάτοπτρο, άλλος ουρανός. Το καλοκαίρι όλα τα χρέη αποπληρώνει : τα στήθη που άγγιξες, τα στίφη από της νύχτας τα στυφά πουλιά· ξοδεύει όλου του χρόνου τη λιτή ελεημοσύνη, στα δόντια του αλέθει τη σκουριά. Το καλοκαίρι είναι η μόνη δικαιοσύνη. Το πάντοτε βυζαίνει απ' τ' όχι πια.
|
αυτόν
τον Αύγουστο
με άλλους στίχους
μπλογκοσφαιρόβιους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου