πεινα εξαγνισμου και διψα ευφροσυνης
να ζησω ζω εχω ζησει
αμετρητες ζωες ως τωρα
που με παιρνουν στο κατοπι τα βραδυα
σαν αδεσποτα μεχρι την εισοδο
και εγω ανεβαινω
πεταω βιαστικα τα κλειδια
αναβω ενα τσιγαρο στα σκοτεινα
απολαμβανοντας
δυο γεννησεις και τρεις θανατους
με ρυθμο
τρεις μεταμελειες ανα τζουρα
οι φλεβες του ποταμου
βαρανε μες στο κρανιο σου
και ανασαινεις τεχνητα
γιατι αλλιως δε γινεται
δεν ειναι και λιγο
να συνειδητοποιεις
πως φευγουν τα ποταμια
γυριζουν στο φεγγαρι
شبح
αυτόν
τον Αύγουστο
με άλλους στίχους
μπλογκοσφαιρόβιους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου