Την ιστορία μαθαίναμε για χρόνια
απ’ την πλευρά του άντρα, του πελάτη:
για της Συγγρού τα ολάνθιστα τα κλώνια,
για της Νινέτ τη γάμπα και την πλάτη.
Για του έρωτά τους πληρωμένη αυταπάτη
τις βάφτισαν και Σίνθια και Λέλα
και με μια χάντρα – φυλακτό τους για το μάτι –
τις ρίξαν με το ζόρι στα μπουρδέλα.
Τα πράγματα είναι πια οργανωμένα,
στο ίντερνετ τα πάντα σχολιάζουν:
τις στάσεις και τα γούστα του καθένα
ταξινομούν και ηδονή σε όλους τάζουν.
Με χρονοχρέωση πακέτα ετοιμάζουν
και λένε στους πελάτες “τώρα έλα”.
Μα τις γυναίκες, που ψυχρά παρουσιάζουν
τις ρίξαν με το ζόρι στα μπουρδέλα.
Για τους ρομαντικούς υπάρχουν κι άλλα:
κωλόμπαρα, που πίνουν με παρέα
και λόγια μεθυσμένα και μεγάλα
θα πουν για μια καψούρα τους μοιραία.
Τούτη θα έμοιαζ’ η ψευδαίσθηση ωραία,
θα θύμιζε του έρωτα την τρέλα,
μα η επιβίωση την έκανε αναγκαία:
τις ρίξαν με το ζόρι στα μπουρδέλα.
Άντρα μοναχικέ, πελάτη απελπισμένε,
π’ απόψε πάλι θα ζητάς κάποια κοπέλα
να το θυμάσαι ό,τι αν σκέφτεσαι ή σου λένε:
τις ρίξαν με το ζόρι στα μπουρδέλα.
αυτόν
τον Αύγουστο
με άλλους στίχους
μπλογκοσφαιρόβιους
Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή μου.
Διαγραφή