Μ' αυτή μου την πανάθλια περσόνα
που την προκρίνω ως τον εαυτό μου
μιας θλίψης που ήτανε το φυσικό μου
και διάβηκε μαζί μου τον αιώνα
έτσι τον βρίσκω και με βρίσκει ο χρόνος.
Βλέπω τις εκδοχές μου που δεν πήρα
μονάχα αυτές να μου προσθέτουν πείρα:
μονάχος ήρθα και θα φύγω μόνος
για εκεί που περιμένει μια μητέρα
τα τέρατα μητέρας που ημερεύει
και δίνοντας τον ύπνο γαληνεύει
μακριά ως του θανάτου μου τη μέρα.
Μες στη γραφή καθρέφτη μου την είδα
να με κοιτάει αυτή η προσωπίδα.
αυτόν
τον Αύγουστο
με άλλους στίχους
μπλογκοσφαιρόβιους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου