ο βάτραχος
δεν πονούσε
δεν έσκουζε
δεν έκλαιγε
σαν να μη συνέβαινε τίποτα
το φίδι
δεν είχε βλέμμα θριαμβευτή
σαν να μην συνέβαινε τίποτα
η αρβύλα μου, στρατιωτικής προέλευσης,
το πάτησε πίσω από το κεφάλι
με ένα ξύλο
προσπάθησα να ανοίξω το στόμα
τα δόντια, πάνω και κάτω,
καρφωμένα στη σάρκα
δεν άνοιγε το στόμα του
του πάτησα το κεφάλι ξανά
του έβαλα το ξύλο πιο βαθιά στο στόμα
και τράβηξα το βάτραχο
δεν κουνήθηκε
(που να πάει; )
η νύξη έγινε τομή, νύξη και τομή
έχασκαν οι σάρκες
το φίδι έφυγε
έφυγα κι εγώ
ήταν αρχές φθινοπώρου
από την Ανωτάτη Σχολή Κακών Τεχνών
αυτόν
τον Αύγουστο
με άλλους στίχους
μπλογκοσφαιρόβιους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου